Մամաս 45 տարեկան էր, երբ սկսեց ամեն գիշեր նույն երազը տեսնել։ Սպիտակ սարաֆանով մի աղջիկ երեխա հեռվում կանգնած ձեռքով անում մայրիկիս: Ամեն անգամ, երբ մայրս մոտենում էր երեխային, երազն ավարտվում էր: Մայրս նկարիչ էր ու հիշելով այդ երեխայի դիմագծերըմ կարողացել էր բավականին լավ վերարտադրել նրան: Մայրս նկարիչ էր։ Մայրը հիանում էր փոքրիկ հրեշտակով, իսկ փոքրիկ աղջիկը կարծես նայում էր նրան։
Այդ կտավը մայրս փակցրել էր սենյակի պատին: Մի օր մայրս հի վան դացավ և ընդունվեց հի վան դանոց։ Բժիշկների կողմից առաջին բու ժօգ նություն ցուցաբերելուց հետո մայրս իրեն լավ է զգացել, և հաջորդ օրը նշանակվել են անալիզներ։ Այդ գիշեր երեխան կրկին հայտնվել է մորս երազում: Նա ձեռքերը դրել է մորս ափերի մեջ։ Մայրս ասել էր. «Դու իմ աղջիկն ես, սիրելիս»: «Ձեր դուստրը», — բացականչել էր աղջիկը:
Առավոտյան արթնանալով՝ մայրս իմացավ իր ախտորոշումը։ Նա հղ ի էր, աաայս լուրին հայրս ու մայրս սպասում էին իրենց ամուսնության վերջին 20 տարիների ընթացքում: Մայրս այլ բան չէր երազում, և ինը ամիս անց ես ծնվեցի: Այս ամբողջ ընթացքում իր երազներում մայրս ինձ տեսնում էր։